Lijken in films en series

Voor mensen die elke dag met dode lichamen in de weer zijn, is het onmogelijk om normaal naar films en series te kijken, met name detectives en thrillers.

Dat koffers altijd overduidelijk leeg zijn is inmiddels een veelgehoorde klacht naar het acteursgilde toe. Wat echter nog niet tot ze doorgedrongen is, is het gewicht van een stoffelijk overschot. Niet zelden is het een enkeling (een tengere vrouw!) die een dodelijk slachtoffer in zijn eentje in de kofferbak van een auto weet te tillen.
Een keertje een overledene geprobeerd te dragen, zo zonder kist, en je weet voorgoed: Geen land mee te bezeilen. Zo zwaar als een dooie koe.

Ook gezien: een skelet dat in zijn geheel uit het graf wordt opgetild, alsof die aan elkaar is geregen met stalen draden.

Verder gaat het dichtdoen van de ogen altijd van een leien dakje. Men aait subtiel over het gezicht en simsalabim! de oogleden zijn gesloten. Hier een professionele zucht.

Slachtoffers vallen altijd neer met hun mond keurig dicht, en houden die zo, lang nadat de kaken hun spierkracht hebben verloren. Nu zucht heel het uitvaartwezen.

En hoezo hebben pathologen nooit zweren op hun gezicht na het vele krabben met de behandschoende hand die net in een lichaam heeft zitten wroeten?

Ten slotte het begraven: blijkbaar kun je in je eentje een enorme kuil graven, in een halfuur!

Voor ons uitvaartmensen, zijn detectives eigenlijk komische films. Elke keer dolle pret.